ბარგი რათ მინდოდა, პარიზში ხომ ყველაფერს ვიყიდდი რაც კი შეიძლებოდა ადამიანს, რომ ჩაეცვა <3 მივედი აეროპორტში და ბოლოჯერ გადავკოცნე დედა და მეგობრები. როგორც იქნა ავაღწიე თვითმფრინავში და 15წუთში თვითმფრინავიც დაიძრა. ისე ჩავფრინდი პარიზში, თვალიც არ მომიხუჭავს.
მერე ტაქსით მივედი სასტუმრო ”ბრისტოლში”, დავბინავდი და იმ საღამოსვე მდინარე სენის ნაპირას მდებარე 324 მეტრი სიმაღლის ყავისფერი ლითონის ეიფელის კოშკის სანახავად გავედი <3
"კი, მართლაც ლამაზი ყოფილა"...
ის ყველაზე კარგი საღამო იყო მთელი ჩემი ცხოვრების მანძილზე, დავგეგმე მთელი კვირის მარშუტი, ჯერ ლუვრი, შემდეგ რომელიმე თეატრში შევივლიდი. ყველა ბიბლიოთეკას დავივლიდი <3 მერე მაღაზიებში შევივლიდი და ყველაფერს ვიყიდიდი.
მონმარტრი <3
მოკლედ მოვივლიდი მთელ საფრანგეთს თავის მუზეუმებიან ყველაფრიანად.
უკვე 11 საათი გახდა და იქვე ბორდიურზე ჩამოვჯექი. ჩავფიქრდი ჩემთვის და ცოტა ხმამაღლა წამომცდა მე საქართველოში აღარ დავბრუნდებითქო...სწორედ მაშინ გამომელაპარაკა ვიღაც ახალგაზრდა, გიტარით ხელში, რომელიც თურმე იმავე თვითმფრინავით მგზავრობდა, რომლითაც მე<3
-მე გიორგი თქვენ?
-მე...
და მაღვიძარამ დარეკა >.<